Ahrons (1994) boşanma öykülerinin fazlasıyla olumsuz yaşantılarla ilişkilendirildiğini bu yüzden de boşanmanın olumsuz bir yaşantı olarak etiketlendiğini belirtmiştir. Boşanma doğası gereği stres verici bir yaşam deneyimidir fakat iyi boşanma ile ailenin yeniden yapılandırılması ve değişimin getirmiş olduğu streslerin azaltılmasına mümkün olabilmektedir. Tüm evliliklerin iyi olarak nitelendirmesi gibi boşanmanın kötü olarak değerlendirilmesi ve zıt kutuplar olarak tanımlanması doğru değildir, böylesi bir hata sonucunda evlilik idealleştirildiğinin boşanma ise felaketleştirildiği açıklamaktadır.

Ahrons (1994) iyi boşanmayı hem ebeveynlerin hem de çocukların en az boşanmadan önceki gibi boşanma sonrasında da yaşamlarını duygusal açıdan aynı şekilde sürdürebilecekleri boşanma olarak açıklamıştır. Bu yaklaşıma göre ebeveynlerin boşanmadan sonraki süreçleri aile ilişkilerini sağlıklı yürütülebilmesi olarak görülmektedir.

Boşanma sonrası çocuklu bir ailenin yapısı ve boyutu dramatik olarak değişikliğe uğrasada iyi boşanma için boşanan çiftler çocukları aracılığıyla oluşan akrabalık bağlarını yeterli ebeveyn işbirliği kurarak sürdürüyor olmalıdır. Ebeveynlerin, ebeveynlik bağlarını iş birliği içerisinde sürdürüyor olması çocukların boşanma sonrasına uyumunu kolaylaştırarak yaşama katılımlarını olumlu etkilemektedir.

Ebeveynlerin birbiri otoritesini ve rollünü desteklemeye devam ederken çocuğun duygusal, fiziksel ihtiyaçlarına cevap veriyor olması, çocuk ile günlük problemleri ve akademik süreçleri hakkında konuşması, gerekli noktalarda çocuğa rehberlik sağlaması ve her iki ebeveynin ile çocuk için benzer kuralları koyarak yaşam içerisinde davranışlarının izliyor olmalıdır.

Kısacası iyi boşanma için ebeveynlerin öfkelerini ve düşmanlıklarını bir kenara bırakarak iş birliği ve sağlıklı bir biçimde iletişimlerini ve etkileşimlerin sürdürmeleri üzerinde durulmaktadır.

Ebeveynler, boşanma sürecinde çocuklarının ruh sağlığı ve iyilik hali konusunda doğal bir endişeye kapılabilir. Bu süreci sağlıklı bir biçimde atlatmak için ne yapabilecekleri noktasında karmaşa yaşayabilirler. Boşanmada çocukların duygusal zararlardan korunması için iyi boşanma koşullarının neler olabileceği noktasında ebeveynlere yönelik bir dizi öneri sunulmuştur.

Bu öneriler;

• Eşler arasında doğrudan çatışmasız iletişimin varlığı.
• Ebeveynin boşanma sürecinde ruh ve beden sağlığına dikkat etmesi.
• Çocuklara ebeveynlerinin neden boşandığına dair gelişimlerine uygun açıklamanın yapılması.
• Çocukların duygularının rahat ifade etmesine olanak sağlanılması.
• Çocuğun ebeveynler arasında tercih yapmaya zorlanmaması.
•  Eski eşlerin birbiri hakkında çocuklara karşı olumsuz konuşmaması.
• Çocukların danışılan kişi konuma getirilerek ebeveyn rolü yüklemesinin yapılmaması.
• Çocuğun her iki ebeveyne olabildiğince fazla erişimin olması ve erişiminin kısıtlanmaması.
• Ayrı yaşayan ebeveynin çocuğun hayatına katılımın devam etmesi ve çocuk ile de bağlantının kesilmemesi.

Uzm. Psk. Dan. Hilal Canan

Kaynakça

Ahrons, C. (1994). The good divorce: Keeping Your Family Together When Your Marriage Comes Apart. New York: HarperCollins. E-book

Sori, C. F. ve Hecker, L. L. (2014). The Therapist's Notebook For Children And Adolescents: Homework, Handouts, And Activities For Use İn Psychotherapy. New York: Routledge.